SPOKEN POETRY

“Spoken Poetry”

ni: Olifoet S. Ortaucilav Jr.

Sa lahat ng nagmahal pero sinaktan

Sa lahat ng seryoso pero patuloy na niloloko

Sa lahat ng paasa, umasa’t pinaasa

Sa lahat ng tiwala subalit binalewala

Karma’y pakatawagin nawa

Upang sila’y patawan ng nagbabaga’t nag-uumapoy na parusa konsekwensiya

Ako’y nagpakadalubhasa sa laranga’t disiplina ng pagpapakatanga

Sa maalindog na dilag na inaandukha ko sa tuwi-tuwina

Puso’t tiwala sa kaniya’y pinalasap nang sobra

Pero anong isinukli? Iniwan niyang nagdurusa’t nag-iisa

Sa t’wing sumasagi sa’king isipan

Maririkit na gunita ng kahapong nagdaan

Puso’t diwa’y lumiliyab-liyab at unti-unti nagugunaw

Sa tindi ng hapis at kapighatiang aking pinagdaraanan sa kasalukuyan

Kung babakasing muli katamisan ng pagsinta

Isang katanungang namamayani’t namumutawi sa’king isipan tuwina

Bakit sa dinami-rami ng sakit sa mundo yaon pang AIDS na mayroon ako

“Yun bang A-koy I-nlove D-ahil S-a’yo

Pagiging inlove na walang katuturan

Pagmamahal na walang pupuntaha’t paroroonan

Pag-ibig na hanggang bukambibig lamang

Pamimintuhong nawalan ng saysay at kabuluhan

Wala man akong angking kapangyarihan

Upang ibalik ang kahapong nagdaanTanging hiling ko llang ngayon at magpakailan man

Kung hindi mo kayang maging tubig-pandilig sa puso kong uhaw na uhaw sa pagmamahal mo

Nawa’y puwede kang maging lupang-panlibingan sa puso kong patay na patay sa’yo

Mataas na bundok ay aking aakyatin

Malalim na pusod ng karagata’y aking lalanguyin

Sansinukob na di-marapuang-uwak ay aking tataluntunin

Maangkin lamang pagsinta mong sintamis at singkinang ng mga bituin

Bago magtapos ang mga kataga’t isinalabi’t isinabibig ko

Bago paman ako mamamaalam ng husto

Bago pa ako lisanin ng hininga ko

Iisa lang ang masasabi ko, “nagkulay-rosas ang aking paligid mula nang nasilayan kita

Nabighani ako sa mga ngiti mong makalaglag matsing

Nahalina’t naakit ako sa mapupungay mong mga mata

Sa payak na pananalita ika’y pinipintuho ko ng higit pa sobra

Marubdob na pagsinta sa’yo at sa’yo lang talaga

Kaya iukit sa’yong puso’t isipan

Itala sa pusod ng karagatan

Iguhit sa malawak na kalangitan

Ipinta sa kaibuturan ng iyong nararamdaman

Ipaskil sa’yong mga kaugatan

Na puso ko’y paano na, kung mawawala ka sa tuwina

Di ko kaya ang mag-isa hagad ko’y laging kapiling ka

Oo aaminin ko, di ako perpektong tao

Di rin ako ang tipo ng taong tahasang namamato’t nanghahagis ng mga pangako

Dahil sa takot akong mapako

Natatakot akong hindi ko kayang mapanindigan ang mga panata ko

Pero ang lubusang kinatatakutan ko ay yaong makapagdurugo ng puso

Dahil sa mala-panang pangako na itinanim at pinayayabong sa puso’t isip mo

Na hindi ko naman kayang tupari’t panindigan

Minahal kita (J.P.A.), hindi dahil sa kung sino ka

O sa kung anong mayroon ka

Minahal kita dahil sa taglay mong pambihira

Na kalian ma’y hindi ko nasilaya’t nadama sa iba.

Hindi man ako yaong tipo ng nilalang na mamahalin mo

Ako naman ‘yung uri ng taong handing ipagsigawan sa buong mundo

Ang tunay na nararamdaman ko para sa’yo

Ipagkaloob mo lang ang matamis mong OO

Pangakong mamahlin, iingatan at pahahalagahan kita

Nang higit pa sa buong buhay ko.

Tandaan mo tatlong bagay lang ang kailangan ko sa buong buhay ko

Araw para sa umaga

Buwan para sa gabi

At ikaw para sa nalalabing bahagi ng buhay kong ito.

Kaya nga napagtanto ko na kung bibigyan ako ng pagkakataong pumili

ng isang araw para makasama ka

Pipiliin ko talaha ang araw ng SUNDAY

Kasi kung isasalin natin ito sa FILIPINO

Ang “SUN” ay nangangahulugang “ARAW”, gayon din ang “DAY” “ARAW” rin ang siyang ibig na ipagpapakahulugan

Sa madaling sabi, “ARAW-ARAW” kitang gusting makasama

Pagliyag na di malulukuban ninuman at ng ano pa man

Magsisilbi itong susi na siyang magbubukas sa pintuang nakaharang

Sa pagitan ng matimyas nating pag-iibigan

Nagyon, bukas at magpakailan man

# GOD IS LOVE