"PARAISO"

“PARAISO”

ni: Olifoet S. Ortaucilav Jr.

TANDAAN:

“Inang kalikasa’y pakamahali’t  pakaingatan, ito’y ‘sang biyaya, utang na loob, at namumukod-tanging pamana ng Poong Maylalang;

Nalalabing kahihiya’y gawing ehemplo sa pagsatatama ng mali’t pagsatutuwid ng kabaluktutan;

Gawing huwaran ang sarili sa pamamagitan ng pag-iwas sa maling gawai’t makamundong adhikain, at  paggawa ng kabutihan;

Kasiyaha’t adyahan ka nawa ng mahal na Panginoon: ngayon, bukas, at magpakailan man”

I.                    Sa tuwi-tuwina angking kaalindugan mo sinta

Nitong puso’t diwa’y nakaukit at nakapinta

Animo’y kislap ng mapanghalinang perlas sa gitna ng sigwa

Nakawawalang-pagod, hapis, at pagkabalisa

II.                 Dagat mang pinamamahayan ng malagintong nilalang

Namumuhay nang payapa, malayo sa karahasa’t puno ng kadalisayan

Kapara’y buhay kong hanap-hanap ay sinag ng ‘yong kaalindugan

Na siyang umaakay at nagbigay-tibay sa kabila ng nakasisindak-palasong suliraning ‘di maiiwasan

III.              Aninagin ginto’t butil ng sistemang panghimpapawid

Aninawin ngiti ng amang araw na sadyang kaytamis

Segu-sundo’t minu-minuto minimithi’t nilalayong makamit

Buhay na masagana, hapung-hapo ng ligaya’t walang kapares

IV.              Bigyang-diin proteksiyong-kaloob ng inang kalikasan

Iyong masisilayan samut-saring ibong humuhuni’t nag-aawitan

Mga hayop na kapuwa panghimpapawid at pangsangkalupaan

Nagtatambol, naghihiyawan ubod ng ligaya ang nararamdaman

V.                 Ihanda ang sarili’t lakbayin kaaliwalasan ng kaalapaapan

Malaniyebeng-ulap na ubod ng ganda doon mo masisilayan

Ngiti ng mapang-akit na mga bituing iyong maraana’t makikilanlan

Kaakuhan ‘pag ‘di mapigilan puso mo’y bibihagin nang walang pag-aalinlangan

VI.              Panatagin ang loob, sa’yong kaugatan ipinta angking ganda yaring kaalapaapan

Ipagpatutuloy, pumanhik at sisirin perlas nitong pusod ng karagatan

Kilatisin mga nagkikintabang yamang iyong mapupusuan

Sarili’y turuan: sa pagmamamahal, paglingap, pagpayayabong, at ang pagtangkilik sa sariling ati’y nawa’y ‘yong mapanindiga’t magagampanan

VII.           Mga naggagaraan, nagkikinangan, nagkikintaba’t nagpaparingalang bahag-haring-yaman

Kung ating pakahimayin, pakasulsihin, pagkatagpi-tagpiin ni pakakumpinihi’t bigyang-turing hindi ba’t PARAISO ang turan

Paraisong ‘di-marapuang-langaw sa kabila ng gabundok na responsibilidad na lagi nitong pinapasan-pasan

Mga mapanuligsang sangkatauhan patuloy sa paghamak, pag-alipusta, ni pagdusta pagkatapos itong pakinabanga’t pagsawaan

VIII.         Mulatin ang mga matang napipiringan ng paniniil, kabaluktuta’t kabalintunaan

Panahon ng itirik ang katotoha’t linisin ang napakaruming-kamaliang kinamula’t kinalakhan

Gumising sa nakasisindak na bangungot dulot ng nakalalasong kaliluhan

Ipakapreserba, gamitin nang wasto, kalingahin, pagyamani’t ipagmalaki, yamang mineral na ipinagkatiwala’t ipinamana  ng Diyos Amang napakamahabagi’t naghandog ng labis-labis na pagsinta sa buong sansinukuban

# TO GOD BE THE GLORY

# GOD IS GOOD ALL THE TIME

# GOD IS LOVE