"SIMOY NG HANGIN"
“Simoy ng Hangin”
ni: Olifoet S. Ortaucilav
ni: Olifoet S. Ortaucilav
Lamig ng hagupit mo’y sa’ki’y umaakay
Sa pagkalugmok ko’y naging sandala’y ikaw
Buhay ma’y abuting pamahayan ng tanglaw
Simoy na kaloob mo’y siya kong nagging ilaw
Mundo ma’y tumigil sa pag-inog
Kung ang pagsuyo mo’y sa’kin ipahgkaloob
Kahit puso’y sa kahapisa’y ilulunod
Timyas ng pagkalinga mo’y siya kong naging
bantayog
Palaso mang hapong-hapo ng lason
Sa’yong kandungan kaligtasa’y siya mong pabaon
Tangayin man ng naghuhulagpos at mabalasik na
alon
Sa paanan mo, kalooba’y nagpamalas ng
pagkamahinahon
Nang ika’y nananahanan sa puso ninuman
Aking napagtanto’t napagninilay-nilayan
Sa mapusok na kapalara’y h’wag makipaghidwaan
Sulsol ng kaliluha’y buhay siyang kabayaran
Sa kabululuha’t kapakinabangang handog ng
karayom’t sinulid
Napagtagpi-tagpi yaring suliraning maihahatid
Paggawa ng kabalintunaa’t hitik ng ganid
Kasawia’y siyang maisadidibdib
Sa malamig na simoy mo, hanging mahabagin
Pagsusumamo ng madla nawa’y pakaramhin
Kalumbaya’t poot nitong puso’y tibagin
At sa kaalapaapang ‘di-maabot-tingin
Tutugtugan ka ng mga ulap, haharanahin ka ng
mga bituin.
#GOD IS LOVE
#GOD IS LOVE
Comments
Post a Comment